Het moeilijke van deze vraag, is het vinden van de scheidingslijn. Waar is het gewoon een fysieke reactie en vanaf welk punt zijn het emoties waar het spel op reageert. De fysieke reacties worden al tijden gebruikt in spellen. Vroeger is het natuurlijk begonnen met de joystick, te vinden bij een van de eerste consoles zoals de Atari. Hierbij was jou fysieke reactie op het spel, de manier om het spel te besturen. Dit ging echter niet veel verder dan links en rechts en was pure controle via je handen. In 1983 bracht Atari de MindLink op de markt. Het apparaat registreerde je voorhoofdspieren en door te fronsen kon je het spel beïnvloeden. Maar zoals Kiel Mark Gilleade zegt ‘Furnishing a videogame with biological information during gameplay does not make a game affective.’ De MindLink was bedoelt voor het spel Bionic Breakthrough en het systeem was eigenlijk simpelweg een vervanger voor een standaard joystick. Je kon er niet veel meer mee doen dan je figuurtje naar links en naar rechts sturen. De MindLink registreerde slechts je spierbeweging, een biologische functie en niet een emotionele functie. Voor 1983 was het echter wel een hele revolutie.
Het probleem is dat er een dunne scheidingslijn ligt tussen emoties en fysieke reacties. Emoties uiten zich namelijk in fysieke reacties. Als je iets spannend vindt, gaat je hartslag omhoog, verwijden je pupillen en gaat er een kinetische spanning door je huid. Als je rustig bent, daalt je hartslag weer en nemen je pupillen weer het oorspronkelijke formaat aan. Als je die fysieke responsen los zou registreren, zou het ‘spel’ alleen gebaseerd zijn op biologische reacties. Maar registreer je alle dingen samen en laat je de computer daar een emotie uit halen, dan is het spel dus gebaseerd op emoties. Maar hoeveel fysieke reacties je moet meten en hoe je de computer zo geprogrammeerd om alles te combineren en daar een emotie uit te halen, blijft een grote vraag. Als dit al lukt en alles goed op elkaar afgesteld is, ben je nog niet klaar. Om het spel element interessant te houden moet de computer ook snel kunnen reageren op jou emoties. De analyse van het hele systeem mag dus ook niet langer duren dan een fractie van een seconde. Dus moet het systeem niet alleen alles registreren en analyseren, maar hij moet ook nog eens uit die analyse snel een gevolg halen, die het spel beïnvloed. De vraag of dit snel genoeg kan, om een spel leuker te maken.
Nu ben ik nog niet ver genoeg geïnformeerd, maar als ik het zo bekijk en zie hoever ze over het algemeen zijn met het hele affective gebeuren, denk ik niet dat het nu al iets kan toevoegen aan het game element. De spellen die nu ontwikkeld worden zijn over het algemeen snel, complex en oogverblindend mooi. De consument verwacht dan ook in de toekomst dat de spellen alleen nog maar snelle, complexer en mooier worden. Door de ontwikkeling van het affective gaming, voeg je wel een nieuwe ervaring toe aan het gamen. Dat is een pluspunt wat zelfs de meest grote game-leek kan waarderen en waarschijnlijk zou willen uitproberen. Maar als de consument snellere en mooiere games verwacht, dan is de vraag of de consument zin heeft om te wachten op affective gaming. Hiermee bedoel ik dat het proces wat een spel nodig heeft om affective te zijn, zo zwaar is dat, wil een huidig console het nog enigszins trekken, het af zal doen aan de snel het en aan de ‘schoonheid’ van het spel. Enkele decennia geleden was dat nog geen enkel probleem. Elk spel was traag, computers waren nog in ontwikkeling en mensen waren gewend met de bergen met kabels en de lage graphics te werken. Nu zitten we in zo’n gemaksmaatschappij dat we gewend zijn dat alles bijna draadloos is en snel werkt. Affective gaming zal zoveel kabels en werkgeheugen vereisen, dat het weer net zo traag zal gaan als twintig jaar geleden. De vraag is of de huidige consument bereid is om dat te accepteren, voor een iets rijkere speelervaring. Mocht dat niet het geval zijn, dan zal het sowieso nog minimaal vijf jaar duren voordat er een voor de consument interessante versie uit zal komen. Wordt vervolgt…
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten